JJ kan niet naar zee. JJ leeft in armoede met zijn moeder en zussen in de Kempen.  JJ wil dansen maar de school van JJ zegt dat hij naar een vakschool moet om een beroep te leren. Dansen staat niet in de lijst van de vakschool. JJ is niet goed met cijfers en hoe hard ik ook probeer om JJ aan het dansen te krijgen, hij zal naar een vakschool gaan. Kansarmoede.

JJ’s oma laat hem dansen in HETGEVOLG. Hij blijft bijna altijd bij z’n oma. Ze wil hem een beter leven dan het haare schenken. Maar hij moet naar de vakschool omdat hij volgens zijn lagere school onhandelbaar is. “Hij kan niet stil zitten en heeft een ongepaste woordgebruik naar zijn medeleerlingen toe.”, stond op zijn rapport. In mijn gedachten hoop ik dat JJ een steen is die zich niet laat vastknopen en later zijn plek vindt op de steile rots van kansen.

Als ik met JJ naar de plaatselijke dansschool ga moet hij lidgeld betalen en schrijven ze balletschoenen voor en een gepaste outfit. JJ noch zijn oma hebben daar centen voor. Met de Uitpas kan hij korting krijgen op de dansles. Via deze Uitpas kunnen de grote en kleine mensen die in armoede leven voor slechts €2 naar voorstellingen. Zou de Vlaamse dame Cultura weten dat €2 veel geld is als je van €10 per week moet rondkomen?

Een cultuurfunctionaris presenteert met trots zijn nieuwe seizoensfolder. “Ik ga ook arme mensen uitnodigen!”, lacht hij in debatmodus. Hij laat de folder in hun brievenbus steken.Als ik hem zeg dat hij zelf moet aanbellen en zichzelf voorstellen en vertellen waarom hij doet wat hij doet roept hij dat dat toch onmogelijk is en dat hij een cultuurfunctionaris is en geen participatiefunctionaris. Participatie…het hoge woord is er uit.

In de dramapels van de Vlaamse dame Cultura is participatie een grap met vlooien waar niemand weet hoe ze duurzaam met mensen uit de kansengroepen om moeten.

De stijgende armoede in ons landje is net een kracht die van ons allen een grote weerbaarheid vraagt. Uit deze weerbaarheid ontstaat straks een nieuwe creativiteit die onbetaalbaar is. Investeren in mensen in een goudmijn.

JJ wil dansen, moet verder met dat lijf dat niet wil stil zitten op een vakschool. Waar zijn bewegingen hopelijk niet tussen de schroefbank zullen eindigen.  Zijn oma zal hem naar HETGEVOLG blijven smokkelen om dat uurtje per week te bewegen zonder dat iemand hem gek verklaart.