Mijn bakker gaat op pensioen. Natuurlijk is het niet alleen mijn bakker. Aan de zondagse rij tot voorbij de hoek te zien was het de bakker voor heel veel mensen. Deze zondag leek het op een bakkerse begrafenis. De rij was dubbel zo lang. Ik weigerde in die rij te gaan staan en kwam later terug. Op het moment dat alles weg was.  Afscheid nemen van mijn bakker!  Het afscheid was belachelijk emotioneel. Ik vroeg of er nog een croissant was en er sprong een traan uit mijn ogen. Want ik besefte dat deze bakker en ik al heel lang samenzijn en dat hij  – zonder dat hij het wist – erbij was toen ik voor het eerst ging samenwonen in de Ergo-de Waellaan. We deden alsof we volwassen waren en hij was onze bakker.

Zonder dat hij het wist was hij erbij toen ik voor het eerst en per ongeluk een huis kocht op de Muggenberglei. Maar niet ver van deze bakkerij. Zonder dat hij het wist was hij erbij toen mijn oudste zoon veel en veel te vroeg geboren werd en ik heel vroeg aan zijn deur stond nadat ik een nacht naar de machines had gekeken die mijn zoon in leven hielden. Mijn zoon heeft er dan ook een ferme koffiekoek met crème – verslaving aan over gehouden.

Zonder dat hij het wist was hij erbij toen mijn vrouw zei dat ze niet meer van me hield. Ik stortte me op de pralines uit zijn bakkerij en hoopte dat de zondagse verzoeningsbrunches ons terug dichter bij elkaar zouden brengen maar het mocht niet zijn. Zonder dat hij het wist verhuisde hij mee naar een nieuw huis waar ik mijn Nederlandse vrouw het hoofd op hol deed slaan met een warme bakkerij, zo vlakbij. In de krant liet ik noteren dat hij de beste bakker was van ver en dichtbij. Mijn Nederlandse schoonouders kon ik overtuigen van de keuze van hun dochter – samen gaan met een veel te ouwe vent met kind – door hen pralines van jou te geven.  Bakker, je was erbij toen ik weer vader werd en op alle verjaardagen van mijn kinderen en als mijn moeder zei dat ze bij elke hap tien kilo bijkwam! En nog zoveel meer.

En dus sprong er een traan uit mijn ogen.De smaak van de herinnering. Ik betaalde en we lachten naar elkaar. “Merci voor de schone jaren, bakker!” Ik draaide me om. Het is voorbij, lieve bakker van mij!

Merci!

(Voor bakkerij Verslegers – Stenenbrug Borgerhout)