Vandaag zat ik over de middag even koffie te drinken in ons koffiecafé, de wereld wegspoelen terwijl die net een minuut collectief stil was geweest. Moest de wereld meer doen.Meer dan een minuut. Naast me zit Mona en haar dochter. Mona is met haar kinderen gevlucht uit Egypte. Haar jongste zoon is ziek, ze heeft de papieren bij. Ze begrijpt ze niet. Ze duwt de woorden uit haar mond. Ze begrijpt ook haar eigen woorden niet meer. Ze geeft me de papieren en ik lees dat haar zoontje een infectie heeft aan zijn urinewegen. Dat hij veel pijn heeft en dat hij nu wordt doorverwezen naar een arts in het universitair ziekenhuis in Antwerpen. Mona concentreert zich terwijl ik het haar stap na stap uitleg. Ze blijft in haar verhaal hangen, een verhaal over Egypte en hoe ze haar trots is veloren door te vluchten. Ze probeert een nieuw leven te bouwen maar ze krijgt de woorden niet meer in haar hoofd om het hier te vertellen. Ik ken haar vanuit het KRUISPUNT – project dat ik met een groep anderstalige nieuwkomers maakte bij HETGEVOLG. Terwijl we praten komt A. binnen. Hij komt uit Pakistan. Hij moet en zal me spreken en doet het met de Oosterse sierlijkheid. Hij wil terug theater maken. Hij wordt gek tussen z’n vier muren. “Theater moet terug!”, zegt hij en loopt weg. Dit snijdt tot diep in mijn ziel. Theater – moet – terug. Drie woorden. 
Als het straks 01 februari ‘15 is zal ik een jaar aan het roer van HETGEVOLG staan. Een theater dat het voorbije jaar dertig jaar bestond. We hebben het gevierd door onbetaalde facturen te betalen, zelf facturen te schrijven , 130.000 euro schulden in te lopen, contacten te maken, te spelen (248 voorstellingen dit seizoen), te dromen, te praten, stil te staan, niet achterom te kijken, nieuwsgierig te zijn, te feesten…..en zoals A. zei is HETGEVOLG is een theater – moet-  terug.
Theater – moet – terug een bakkes hebben om aan te spreken. Theater – moet – terug met de buren klappen. Theater – moet – terug uw ziel laten spreken. Theater – moet – terug verlangen. Theater – moet – terug ne rol spelen in iemands leven ook al is die iemand in uw ogen misschien niet zo belangrijk. Theater – moet – terug vragen geven. Theater – moet – terug grenzen verleggen en dat zijn niet alleen de grenzen van theater. Theater – moet – terug zijn identiteit aftoetsen. Theater – moet – terug anders zijn. Theater – moet – terug zijn.

A.loopt terug in de gietende regen. Theater – moet – terug. Hij heeft gelijk.