Toen ik bijna acht jaar geleden op de intensieve zorgen van de kraamafdeling van het universitaire ziekenhuis Antwerpen op de vroeggeboorte van mijn zoon aan het wachten was werd ik ook geconfronteerd met kleine wezens die het leven niet haalde. Op die momenten zie je dat het leven genadeloos om zich heen grijpt en dat we  in een maatschappij leven waar je je doodgeboren kinderen sneller moet aan geven dan je levende. In de roze wereld van het pasgeboren geluk is er geen plaats voor een rouwproces. De familie Segers heeft vijf jaar geleden hun zoontje Swa verloren en houden sindsdien een prachtige site bij waar ze hun ervaringen, foto’s, leven, reizen, gedachten ter ere van hun zoontje bijhouden. Zo verschuift het beeld van het dode kind naar een ander niveau.