Hij deed me pijn.

Ik huilde vanbinnen.

Als ge denkt dat ge eindelijk uw doel bereikt hebt dan schieten ze u naar beneden.

Vaders, moeders, broers, voelen hier geen genade.

Als de zon dan wegtrekt en het zicht wordt klaar dan pas weet ge hoeveel schade er is.
Huilen vanbinnen is nooit leuk.

Ik werd wakker en zag steden van mist.

Mensen die kronkelen

Omdat niemand de juiste woorden vindt.

Met onnatuurlijk kracht geven we ons zelf een houding.

Kracht – patser.

Sol – daat.

Een muzikant met een geweer zijn hand.

Niet meer denken.

Geen vaders, geen moeders, geen broers die schreeuwen om een verlies.

Ge zijt ne mens

Ook al fluistert uwe geest van niet.

Ga door.

Volg het spoor.

Gebruik woorden die niemand verstaat.

Ga en huil vanbinnen.