Aangezien ik in volle voorbereiding ben voor mijn huwelijk viel vandaag mijn oog op een advertentie in een vergeeld blaadje. Er stond een foto van een meisje in een bruidsjurk, ze had glanzend haar, geopende rode lippen en waarschijnlijk gladgeschoren oksels hoewel ik dat niet zeker weet. Uit haar hele houding blijkt dat ze meer dan uitgelaten misschien wel met zekere merkwaardige erotiek aan het wachten was op haar huwelijk. Of misschien was het al voorbij? Ik kon me niet voorstellen dat dit het prototype van een jonge vrouw was die wacht op haar huwelijk. En ik was blij dat ik dat niet zag maar een verlangen naar meer. De lichtreflectie op haar haar deed me vermoeden dat ze als een heilige was geportretteerd  zodat elke man in haar een mogelijke scheve schaats kon rijden. Een knap meisje is automatisch een goed meisje maar de bruidsjurk  is een slecht attribuut in deze foto. En toch is dit meisje een papieren droom, leeg en vreemd maar verleidelijk.  Graag werd ik met haar verbonden in deze vergeelde blauwe golflijnen, werd ik haar halfschaduw op haar kleed als een commentaarstem bij haar verschijning. Maar eens naast haar zou er niks meer dan ademloosheid en twijfel zijn, een sensueel dromerige zweeftoestand die elke emotie onecht maakt of te banaal om er door geraakt te worden. Is dat nu een bruid, dacht ik en hoopte verder van niet want als het huwelijk iets is waar men geen emotie kent en elke uitingsvorm onder controle wordt gehouden dan is het huwelijk “cool”. Dan kan ik beter naar uitgeknipte close – ups kijken die – zoals bij vele mannen- steeds ten gunste staan van mijn universele fantasie.