Als ik een voorstelling maak ben ik altijd opzoek naar het goeie evenwicht en soms wil ik alles gewoon omver duwen. Dat doe je dan of durf je niet. Als ik schrijf twijfel ik de hele tijd aan de woorden en wil alles schrappen maar wat blijft er dan over? Is dit dan essentie of is het leegte of onkunde? Het leven geeft je vorm en holt je uit en dat verandert dagelijks dus is het altijd anders of is dat ook maar een gedacht?
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Stefan Perceval 
Dag Stefan
Ik heb geen ervaring met het maken van voorstellingen maar het schrijven van teksten is voor mij: mijn gedachten vrij aan het papier toe vertrouwen, de volgorde van die gedachten veranderen en schrappen tot de essentie overblijft. Die essentie is niet beperkt tot de gedachten alleen maar wordt ook bepaalt door het ritme van de tekst.
De wereld rond me bepaalt (ten dele) mijn levensritme en geeft vorm aan wat ik wel of niet onderneem. Het lijkt alsof elke dag bestaat uit een aaneenschakeling van quasi de zelfde handelingen maar heel langzaam, bijna onzichtbaar, veranderen er dingen. En dus groei ik, net als mijn teksten, beetje bij beetje naar de essentie van mijn bestaan.
Groetjes
Ruth
Wat een schone gedachte Ruth.Tot gauw.