Vandaag speelde de laatste keer “Bolleke sneeuw”. Een voorstelling voor iedereen vanaf 04 jaar waarin de roep naar een moederfiguur groot is. Volgend jaar komt ze terug, dan herhalen we onze schreeuw. Er is een uitnodiging uit Shangai voor deze voorstelling. Hopelijk lukt het hele logistieke en financiële verhaal dat aan deze uitnodiging vast hangt…En dan valt er altijd even een stilte. Soms duurt ze een paar seconden, soms een paar dagen of weken. Ik wil mijn hoofd nu even leeg maken en me dan helemaal storten op het 1seconde verhaal van de studenten van de Dageraad uit Kortessem. Kortessem…er hangt een vreemde sfeer in dat dorp. Graag hadden we in de kerk gespeeld maar de kerkfabriek heeft dat idee tegengehouden.De kerkfabriek…het waarom is me nog steeds onduidelijk. Zouden de gelovige rakkers beschaamd zijn dat studenten van het bijzonder onderwijs hun kerk enkele dagen bezetten? Misschien moeten we ze sowieso bezetten en dan eens kijken wie dat de kerkfabriek belichaamt? Het enige wat ik heb gehoord is dat de nieuwe priester zich al heeft terug getrokken uit deze gemeente en de ouwe is ook op een dubieuze manier van het toneel verdwenen…Toch vreemd dat in wereld waar onze geesten gevuld worden met google en super snel internet nog steeds een enorme bekrompenheid bestaat. Want zeg nu eerlijk, wat is er mis mee dat een aantal studenten een deel van hun droom komen realiseren in een kerk? Dat een student een beschouwing maakt over wat vrienden zijn in een kerk? Daar zou het toch net moeten over kunnen gaan? Net in dat gebouw? Ach ja, misschien is het nog een restant van de boerenkrijg maar vergeet niet wie de kerk groot maakt!?
Nee, het blijft zoals het was. We aanroepen een god maar ieder een ander.