Ik ben nu ook in de leeftijd gekomen dat je ouwe kennissen weer tegen komt met gevulde kinderwagens en gezapige of troosteloze blik of is dat hetzelfde? En dan sta je daar naar te kijken en dan denk je – in één seconde denk je dan; “djeezes, Zou ik ook zo in het leven staan?” Ik hoop het niet maar zeker ben ik niet. En dan was ik daarnet paaseieren voor mijn zoon aan het verstoppen in de tuin en dan was ik gerustgesteld want ik zag nergens anders vaders met zaklampen door de tuin waden om de eieren zo goed mogelijk te verstoppen.
Lap nu heb je het verklapt. Zijn die klokken van rome ook al van god los?