Zat gisteren in Het Paleis in Antwerpen waar een boek werd voorgesteld, “uitgelicht”. Het boek geeft een idee van hoe en wie in het Paleis werkt en komt kijken. Het Paleis bestaat tien jaar en daarom geven ze dit boek uit. Een aantal mensen blikken in dit boek terug op producties die veel voor hen betekende. En wat zie je dan? Producties zoals Honingbijen,Wortel van Glas, Prookjes en U bent mijn Moeder staan bij vele bovenaan hun lijstje. Een meisje vertelt hoe ze wel drie keer naar Prookjes is komen kijken en oudere vrouw schrijft dat ze door U bent mijn Moeder de humor van het dement zijn van haar moeder heeft ingezien. Wel, dames en heren, dat doet goed. Ik weet, het lijkt op een herbevestiging van wat allang door velen bevestigt is maar toch voelt het goed te weten wat je met theater kan bereiken. Ik ga door!
Schitterend nieuws! :.)
Weet je wat ik me soms afvraag :waarom schrijven er zoveel mensen zo een korte zinnetjes als ze antwoorden op een blog of faceboek en dergelijke media?
Is het iets dat met de tijdsgeest te maken heeft (sms verkeer,te weinig tijd ,te weinig fantasie )of is het aangenamer…..om te lezen ….
Mijn leuze :
Leve de lange zinnen en de lange antwoorden ,graag een revival aub!
Liefs
Angela