Het waren geen zingende zeepaardjes of voetballende vissen.

Nee, mijn vat vol fantasie, mijn zoon, had het over hoe ik als deze liefde niet zou lukken maar een ander moest gaan zoeken. Hij was er zelfs vrolijk over. Een vliegtuig donderde voorbij.

Een uur later belde mijn geliefde en zei dat het over was.

Mijn liefde bloedde leeg.

Pappetetap.

De zon stond stil.

Pappetetap.

De wereld deed een poging om te stokken.

Pappetetap.

En ik stond daar.

Pappetetap.

Mijn kind in mijn armen.

Pappetetap.

Voor de zoveelste keer.

Pappetetap.