Het is zomer en dan heb je mensen die vanalles organiseren; barbecues, trouwfeesten, tuinfeesten, noem maar op… Maar er zijn ook mensen die zich verenigen in fietsclubs, kampen over het milieu en jagers. Wat bedoel ik nu met dat laatste? Wel jagers zijn mensen die het blijkbaar in hun hormonen voelen kriebelen als het zomer wordt of toch zeker als de zon schijnt. Ik geef toe, ik vind de zomer en meer bepaalt als de zon schijnt een streling voor oog en ziel maar ik voel niet direct de behoefte om datgene wat mijn oog ziet te veroveren. En zulke mensen bestaan dus wel. Soms hebben ze schone benamingen zoals;”citysingels”. Ik noem ze gewoon geil en vind ze wreed triest. Maar het nadeel van de zomer is dat hun werkterrein de hele stad is en dat je d’r niet om heen kan. Ze zijn overal, in alle maar dan ook alle lage van de bevolking en ze zijn actiever dan actief. Hun favoriete werkterrein zijn terrassen en café’s met luide muziek maar ook bovennoemde activiteiten die ze meestal zelf organiseren. Ze doen alsof ze heel enthousiast zijn maar als je’t mij vraagt hebben ze allemaal last van een knoert van een depressie. En wat ze ook moeten weten, ik ben geen kandidaat. Niet deze zomer en niet alle zomers die nog volgen.