’t Is stil.

Ze hadden elkaar bijna opgevreten en nu is het stil.

Ze had hem veel beloofd maar telkens als ze iets beslissen wou kon ze niet doorgaan.

Er viel haar geen schuld te treffen alleen had ze later spijt en wilde ze het allemaal weer proberen. En dat kon hij niet. Hij had zijn liefde gegeven en op dat moment werd ze afgewezen. Om zichzelf te redden besloot hij dat de liefde voor haar iets “was geweest” en niet meer stond te branden. Hij weigerde in temen als “als” te praten en werd stil. Alleen zijn hoofd wist wat er was geweest en de kreukels rond zijn hart.