Mijn zoon zei me daarstraks dat hij niet naar me wil komen. Ik vroeg hem waarom. “Je bent te grof.”, fluisterde hij en liep van de telefoon weg. Ook al zijn het maar woordjes van een vierjarige en ook al ben  ik van metaal, toch plooien zulke woordjes dit metalen frame. Met een kloppend hart sta ik straks voor de schoolpoort en hoop dat hij toch een héél klein beetje blij zal zijn als hij me ziet…