Bloedrode hemel die mijn hart verwarmt.
Zacht gestreel van dit universum
Wanneer heb jij bepaalt dat ik zo moet huilen om uw aanwezigheid?
Ik ben en was een deel van u en nu verstoot je me zo lafhartig.
Zoet gemin van al wat we hadden bleef niks meer over.
Er was echte liefde.
Maar het gezoem van de wereld doorbrak het met haar stilte.
Daarom
Als je ooit nog eens je hart aan mijn oor legt doe het dan voorzichtig.
Graag neem ik het ritme over van je ademen.
Het pompend rondstuwen van je bloed.
Van je zijn.
Als je ooit je hart aan me geeft doe het dan voorzichtig.
Ik wil altijd zeker zijn.
Een hart van we – zien – wel doet zo veel pijn.
stefan p.
