Ze komt uit Chili. “Dit theater is belangrijk voor mij. Ik neem de tijd in dit theater in mijn hand en houd vast.”. Met haar Zuid – Amerikaans temperament vertelt ze hoe de Amerikanen de mijnen kwamen leegroven en hoe in Chili rijk rijk is en arm arm en dat er niets tussenin bestaat. Na een uurtje is ze moe en spreken we de dag nadien weer af. Zo bouwen we aan haar verhaal.

“Ik heb 23 jaar vastgezeten voor 76 gram heroïne en omda ‘k stemmen hoor….Nu is’t beter. ’t Is rustig in de stad en ik raap papierekes. Da maakt mij rustig. Da ‘t proper is.”.

We ontmoeten elkaar nu elke dag. Rond de klok van negen raapt hij papierekes en praten we wat. De stad ligt er uitgestorven bij. De smalle straten waar in andere tijden de patserauto’s in file achter elkaar staan zijn leeg. Een verloren patser stopt, kijkt naar het pleintje en vraagt of ik iets nodig heb. Hij scheurt weg.  “Ik heb 23 jaar van mijn leven weg gegooid. Ik had dromen. Ik wilde ook acteur worden maar dat mocht ni van thuis. 23 jaar opgesloten met die stemmen in mijne kop…. Zonder medicatie is dat om zot van te wurre.”. En hij raapt zijn papierekes. Vandaag bleef hij wat langer staan. “Is’t waar da de theaters dicht zijn? Ik zeg tegen mijne maat; ik kom elken dag nen acteur tegen en mijne maat zegt dat de theaters dicht zijn en da gij hier ni moogt zijn? Klopt da?”. Ik zeg hem dat dat waar is van die gesloten theaters. Dat ik wel mag werken met mensen om hen de waarde van hun verhaal te laten voelen zodat als het beleid volgende keer zegt dat we dicht moeten mensen kunnen zeggen dat dat niet goed is omdat theater hen vleugels geeft.

“Dezen tijd doet iedereen twijfelen. Ik ben ni bang voor da soort tijd. ‘k Heb in dezelfde soort tijd geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder maar ze slaapt voor altijd in mijn hart.”. Hij klopt op z’n borst en raapt papierekes. Ik loop terug de zaal in waar twee giechelende Ghanese meisjes met hun mama’s in een videogesprek zitten. Op een dag zullen ze terug samen zijn. Dat weten ze zeker. Op een dag. Daar staan ze. Met de tijd in hun handen.