Haar naam is Maria. Ze was een boerin. Dromen is voor haar werken. Liefde is voor haar werken. Zij heeft haar hele leven gewerkt. Maria. En de dag nadat ze was gevallen zat ze in een rusthuis. “Verstade gij da?”, zegt ze terwijl haar mussenogen me doodprikken.

In de namiddag ontmoet ik S., hij komt uit het Oosten. Hij werkt hier bij Bol.com, net over de grens. Hij werkt als ze hem nodig hebben, als het druk is. Hij weet nooit wanneer hij zal werken. Hij kan niet naar school want ze kunnen hem ieder ogenblik oproepen en als hij niet komt is hij zijn werk kwijt. Hij mag geen engagementen aannemen die hem zouden verhinderen te komen wanneer Bol.com hem oproept. Niets dus.

Bol.com weigert hem een bewijs van tewerkstelling te geven zodat hij zijn ziekteverzekering inorde kan brengen. Als hij ziek is is hij zijn job kwijt. “Ik wil hier leven bouwen, maar ik leef zonder droom.”.

Hij woont hier nu zeven maanden en heeft zijn vrouw en kinderen zeven maanden niet gezien. Mensen zoals S. komen dagdagelijks in HETGEVOLG binnen. Ze worden gelokt met een droom van werk en een toekomst, maar zijn slechts wisselstukken in de handen van interimkantoren en multinationals.

S. wil werken, hij wil een toekomst bouwen maar is leeg vanbinnen. In HETGEVOLG mag hij zijn. Hier mag je zijn tot je vleugels werken omdat je gelooft in je eigen verhaal en dat pad verder loopt. “Verstade gij da?”.