Ik ben met mijn zoon aan de zee. We nemen vakantie. We lopen over de dijk.

Ook hier overal oranje en bruin.

Veel te veel mensen en go carts.

De meeste kinderen van tegenwoordig zitten in zo’n batterijen gestuurd vehicel hunnen hot – dog op te eten terwijl ze tegen uw schenen oprijen.

Ge moet u vooral niet verontschuldigen…

Fat – ass!

En dan al die gasten met hun veel te jonge vrouwen.

Of van die surf gasten met kinderen.

Dat zijn zo van die gezinnen die denken; kinderen of niet het leven gaat voort.

Surfin’ usa!

Een koppel new agers die bang zijn van de zon loopt ons voorbij.

“Weete schat, ik denk dat ik nu toch tijd ga maken voor een kindje.”

Ik heb zin om hen uiteen te rukken.

Nee, niet doen.

Geen kinderen op de wereld zetten!

Ziedet ni!

Hier, ziet rond u.

Het loopt allemaal fout.

Nu zijde nog ne bange bleke man maar straks zijde vader en ik weet dat ge uiteen wilt gaan omdat die van de the cure dat ook hebben gedaan. Maar ge moogt ni vergeten dat die mannen nooit thuis zijn en gij wel. Want gij zijt ne simpele ziel en ge gaat u vervelen met zo’n vrouw en een kind. Gelooft me!

Ze duiken in mekaars zwart en worden te warm voor de zon.

Misschien smelten ze nog op tijd weg.

Dat zou nog eens opluchting zijn!

Overal zijn huilende kinderen en vaders die doen alsof ze het niet horen.

Mijne zoon zegt:

“papa weet ge dat de zee altijd maar groter wordt. Dat er straks niks anders meer is dan zee”.

Dan zou ik wel fijn vinden.

We gaan ne pannekoek eten en dan krijg ik telefoon van mijn vader.

“O stefan, zedde gij aan de zee.”

Ja.

“Ik ook. Waar zedde gij?”

In middelkerke.

“Ja…Ik ook.”

Pa, ik en onze jef zijn ne pannekoek aan het eten.

Komt anders naar hier?

“Hebde ze zelf gebakken?”

Nee pa.

Beetje later sta ik met mijn vader en mijn zoon naar de zee te staren.

In de verte lijkt het alsof we een ijsbeer zien voorbij zwemmen.

“Daar, nen ijsbeer die verloren is gelopen!”

Het blijkt zo nen bot te zijn van pels van die….

“Zo, denkte nu da ge het beter hebt gedaan?”

Ik denk het niet pa.

Ik ben er zeker van.

We lopen nog wat over het strand.

Af en toe wordt de zon verduisterd door ne grote metalen vogel volgeladen met vaders die het normaal vinden dat ze daar in de lucht hangen.

Waarom zouden ze het abnormaal moeten vinden?

Zij verdienen dat, elke dag opnieuw.