Mijn zonen liggen samen op de zetel. Ze lachen naar elkaar. Brent zit met zijn ouders aan de keukentafel, hij lacht. Zijn ouders zijn gelukkig. We gaan samen een voorstelling maken. Hij geeft binnen enkele maanden een prachtig verhaal aan deze wereld. Een wereld die hem nu in zijn rolstoel wringt. Een Afghaanse jongen in Kortrijk vertelt me een verhaal over een koning die met wolken een mantel maakt. Stilletjes staan we dichter bij elkaar.De wereld uit het oosten druppelt in prachtige vertalingen binnen. Een meisje uit Limburg telt haar moeders en vraagt zich af wanneer haar vader een lieve vrouw ontmoet. Zo zie ik tientalle gezichten en hoor honderden verhalen en ik houd er van. Ik omarm deze wereld en luister naar de harteklop van mijn zonen.