Daar in de woestijn leven mijn studenten. Daar waar het stil is. Daar waar je deze ochtend geen adem voelde. Daar waar de zon deze ochtend anders lichtte dan anders; alsof daarboven iemand een luik open deed en dit stukje van de planeet oplichtte. Vandaag huil ik vanbinnen omdat ik voel dat de buitenkant stil moet zijn. Daar voel je de doffe bas van het geven en nemen van dit leven.