Vandaag meet ik met mijn studenten de wolken in deSingel in Antwerpen. De reis naar deze plek is een belevenis waar we al enkele weken naar uitkijken, naar – toe – leven. De periode dat we samenwerkten naar dit moment was intens, de aanzet naar nog en meer. Ook dit verhaal moeten we verder zetten want, verdomme, hier is goesting, wil, doorzettingsvermogen en talent naar boven gekomen.Toen ik hen bij het afscheid aan Lommel vroeg wat ze zullen onthouden zei de eene dat hij meer met de dingen zal lachen in de toekomst, de andere zei dat hij me zal missen en nog een ander zei dat hij meer zelfvertrouwen had gekregen en het ging maar door. Het was een lawine aan liefde en ervaringen. Ik voelde me stilletjes koortsig worden en dan weet ik dat ik stilaan mijn trossen moet lossen maar weet zeker dat ik dit  werk niet zal loslaten.