Buiten af en toe, twee à drie dagen,  neem ik zelden vakantie. Mijn gezinsleden worden helemaal gek van me maar ik probeer hen dan te troosten door hen mee te nemen naar plaatsen waar ik moet werken en daar voor hen een vakantiehuisje te huren terwijl ik werk. Natuurlijk staan er nog allerlei – wensen – om – de wereld – te – zien – verlanglijstje; zoals door Azië trekken met m’n gezinnetje of  met een achtienwiellige truck door Afrika of deze;….naar Amerika….dat soort dingen…. maar het komt er nu nog niet van. Sommige mensen zeggen me dan dat dat “ongehoord” is en dat ik vakantie moet nemen. “Allé, hoe is dat nu mogelijk!” of ” Ik zou zot worden zonder vakantie!”, zijn maar enkele van de veel gehoorde reacties. Maar helaas ik moet blijven doorwerken want als ik niet doorwerk heb ik geen inkomsten, zo simpel is dat. Daarbij troost ik me dan met de gedachte, stel je gaat op vakantie en het regent wat dan? Dan ben je toch alleen maar gefrustreerd over het feit dat je net dan op vakantie bent. “Vorige week was ’t beter…” Het ongemak bekruipt me bij de gedachte alleen al. Of wat ik de laatste tijd ook weer veel hoor is dat kamperen weer helemaal in is!?  Ok, dan heb je je tent opgesteld op een idyllische camping in Italië ofzo en dan komen er ineens twee bussen Hollanders of Duitsers naast je staan,  daar word je toch helemaal ongemakkelijk van.  Of dan slaap je in een hotel – dat maak ik zonder vakantie ook vaak mee – en dan lig je naast de liftkoker. Wat me er toe brengt hoe het komt dat ik zo dikwijls naast de liftkoker slaap? Ik weet het niet. Het staat misschien op mijn gezicht; “slaapt graag naast de liftkoker” of nog erger “is gek van liften!”. Ik moet er iets aan doen maar een face lift kost gewoon veel geld. Of je slaapt bij nader inzien in het hotel naast de luchthaven en je kan de vliegtuigen die stijgen en landen tellen terwijl je de slaapt probeert te vatten. Ik blijf thuis deze zomer, zeker weten. Vandaag zijn ze aan mijn dak begonnen en dat is dat.