Deze week vertelde ik over mijn wedervaren in het onderwijs aan schooldirecties van de basischolen van het katholieke onderwijs tijdens een driedaags congres in Blankenberge. Ik probeerde hen mee te nemen in het domein waar ik al enkele jaren actief ben en wat sinds enige tijd “talentontwikkeling” heet. Het moeilijkste is om hen buiten de lijntjes te laten kleuren. Wars van structuren te denken . Natuurlijk hebben scholen, directies en onderwijzers heel veel plichten die hen nog meer – te veel – energie kosten. In dit domein lijk ik wel een wetenschapper; met een volharding bijt ik me vast in deze materie en zoek samen met hen naar mogelijke invalshoeken, oplossingen of tast tenminste een mogelijke richting af om binnen hun structuur naar “talent” te zoeken. Natuurlijk kan je niet van hen verwachten dat ze mee zijn in elke detail, de zoektocht naar communicatiemogelijkheden en het ontmaskeren van het bewustzijn geeft een verrassingseffect die veelzeggend is in zijn stilte. Eens ze dat ontdekken beginnen ze weer te praten en ontstaat er een dialoog. Niet over goed of slecht maar over magie, en kritiek. Wat me vooral frappeert is dat de ieder – voor – zich – houding verdwijnt en dat ze inzien dat talent ontwikkelen meer is dan exhibiotinistische dansnummertjes in een met hot – dog gevulde feesttent tijdens de open -deur – dag.