Het leven. Ik ben veel met de dood bezig. Ook met de liefde. Maar zeker ook met de dood.  Omdat het de enige zekerheid is in dit leven. Gisteren was mijn zoon jarig, hij werd zeven. Zelf ben ik dezer dagen veel onderweg en gisterenavond werd ik plots verrast door een spekglad wegdek. Voor ik het wist gleed mijn auto stuurloos de weg af, de gracht in. In een flits zag ik mijn zoon z’n verjaardag vieren. Mijn auto kwam tot stilstand tegen een boom. Eventjes dacht ik dat mijn auto na de klap de lucht in zou vliegen maar er gebeurde niks. Ik leefde nog dat was zeker. Ik had het verschrikkelijk gevonden als ik er niet meer was geweest. Dan had ik mijn zoon niet groot kunnen zien worden. En al de plannen. Wachtend op de pechdienst op een pikdonkere weg zag ik – echt waar – een vallende ster. Ik heb gewenst.