Ik kreeg vandaag de vraag waar ik zou willen leven? En dan kan je van alles zeggen maar waar je wil leven is niet zomaar een plek. Ik zou willen leven in een land met grote zeesterren waar je achter elke hoek kan verdwalen in vreemde snuisterijen maar dat land bestaat niet. Misschien is dat het land waar ik nu al in leef als ik schrijf of theater maak; een land dat niet bestaat maar wel op de momenten dat ik er mee bezig ben. Dan kan ik zeesterren en hoeken zelf creëren en laten gebeuren wat er gebeurt. Een land zonder krant en met een geschiedenis waar je in kan en mag af – en bijvullen.Maar dat is dit land. Dit land waar ik nu in leef. Waar ik me blauw betaal aan belastingen omdat ik te veel werk. “U werkt te veel!”, zei de man achter het loket,”U werkt te veel om in aanmerking te komen voor het kunstenaarsstatuut.”. Maar dit is een ideaal land! Toch? Dus waar wil je leven? Hier en nu en de rest zie ik wel. Voor de rest houd ik me vast aan geuren en kleuren en hoop dat niet iedereen op dezelfde plek wil leven.