Regelmatig kom ik mensen tegen die aan “jobhopping”doen, de eene keer zijn ze baliebediende en in hun volgende functie zijn ze hoofd communicatie. Maar als je als acteur de site van de vdab bezoekt en je typt bij de zoekfuncties in dat je acteur bent dan kom je niet verder dan animator in een Poolse nachtclub, in eigen land kan je als regisseur ook nog winkelrekken gaan vullen. Veel mogelijkheden om te “hoppen” zijn er niet. Deze week moest ik spreken op een debat van de open vld over  de (on-)verzoenbaarheid van de kunstenaar en de ondernemer. De bottomline was dat het voor  de meeste kunstenaars – en zeker beginnende kunstenaars – heel moeilijk is om een plek te vinden in dit landschap waar ze hun kunsten mogen en kunnen tonen. Een plek waar dat die kunsten ook ondersteunt en bijgestuurd worden. We worden dus van overheidswegen verplicht om zelf als ondernemer in het veld te gaan staan en kant en klare producten af te leveren aan productiehuizen, kunstencentra enzovoort….En dat is – nogmaals en zeker voor beginnende kunstenaars- een kloof waar je redelijk misselijk van wordt. Dit is allemaal historisch gegroeid en dat nu ombuigen is niet eenvoudig. In kleine stapjes probeer ik het en hier en daar krijg ik gehoor maar net als in de rest van de wereld moet ook in dit land de buikriem aangespannen worden en zijn de mogelijkheden beperkt. Maar ik blijf vechten en krijg hier bij de steun van de provincie Limburg waar we met een ontzettend uniek project bezig zijn. Ik  houd jullie op de hoogte!