Er was eens…Dit of dat…Hier zijn geen sprookjes…En toch hangen ze hier aan de muur…Allemaal sprookjes…Maar niet in de kunst. Neusjes met geld lieten hun portret en hun hond schilderen….Er was eens…Het zou het begin van een sprookje kunnen zijn…Maar het leven van een kunstenaar is geen sprookje. Het leven van een kunstenaar is een vlucht in wat een sprookje zou kunnen zijn. Kunst! Kunst met priemende ogen ontleden elk van ons. Diezelfde ogen hebben in de ogen van hun schepper gekeken. Ogen open als na een wandeling vol zinnenprikkelende gedachten of een bericht vol vreugde. Ogen dof na een nacht vol weerbarstige gedachten. Feesten, dansen, drinken tot in het kleinste detail maar zonder het te proeven  Kunstenaars zijn slechts een klein onderdeel van een venijnig geheel.Waar is de zaalwachter?! Ik wil de zaalwachter spreken! Een schim loopt voorbij. Zou hij het zijn die zich daar in die stoel nestelt en zijn ogen sluit.  Hij is net als veel kunst op het punt gekomen waar het verdwazen van de dagen voorbij is en je alleen nog naar in rechte lijnen kan denken. Van hier naar huis en slapen en morgen weer terug.