Er is zoiets als een zomer. Er is ook zoiets als een winter. De winter duurde dit jaar wel héél lang. Net op dat keerpunt van de seizoenen kwam ik in Sint Gillis Waas, een klein dorp tussen Antwerpen en Sint Niklaas. Echt een dorp waar iedereen iedereen kent. De grote en de kleine verhalen weten. Ik kwam daar niet toevallig in dat kleine dorp. Ik ging het opzoeken omdat ik daar -bijna vijf  jaar geleden- een voorstelling maakte met mijn goede vriend Dimitri Dupont.Beetje later werd Dimitri ernstig ziek en nam hij afscheid van dit leven. Naast dat Dimitri voor mij een mentor was in het schrijven van theater leerde hij me ook genieten van dit leven. Terwijl we over theater en het leven spraken aten we en dronken. Ook die zomer in Sint Gillis Waas. Daar ontmoette ik toen een jong koppel die er samen een restaurant annex feestzaal open hielde. En daar was ik nu weer om een heerlijk asperge maaltijd  te verorberen en ouwe plekjes op te zoeken. Daar in “beurre noire” zoals het nu heet. En weet je wat gek is? Het leek alsof er niks verandert was ook al is het kader helemaal anders, toch was de tijd er blijven stil staan. Even zat ik daar terug in de tijd en het was heerlijk om te zien en te horen hoe mensen keuzes hadden gemaakt die hun levens helemaal overhoop hadden gegooid maar er nu wel blij mee waren dat ze die keuzes hadden gemaakt. Vijf jaar geleden. Net op het keerpunt van de winter naar de zomer.