Ons eeuwig durend verlangen om “het beter” te hebben. Om het anders te hebben. Pas later, veel later weet je dat het hier en nu ook fijn kan zijn. Dat je het eigenlijk dan beter hebt. Het is een lange les en zelfs als je ze heel goed kent is er nog steeds dat verlangen. En soms, heel soms neemt de ambitie het over. Uiteindelijk loop je dan een keer of honderd met je hoofd tegen de muur om telkens weer recht te krabbelen en te zien dat je gedrag, je verlangen, je ambitie ook gevolgen heeft. En dat doet veel pijn.