Gisteren hoorde ik een zwangere collega alles opsommen wat ze mag en niet mag omdat ze zwanger is. En soms kan het me zo overvallen dat ik er aan denk  hoe het zou zijn om nog een keer vader te worden; zou ik het anders doen, zou het anders zijn, krijgt mijn zoon dan wel genoeg aandacht? Dat soort vragen. Maar toen ik mijn zwangere collega bezig hoorde bedankte ik mezelf alvast voor de eer, luisterde naar een reclame op de radio die me al een paar dagen toefluistert dat meer en meer mannen impotent zijn tegen hun veertigste maar dat er gelukkig pillen voor bestaan. Ik vraag me of er mensen zijn die dat geloven? In de winter slaan ze met de reclame rond u oren over een sterretje in uw voorruit en tegen dat de lente daar is zijn de mannen van rond de veertig weer flink impotent. Wat een kutleven! Hebde juist die voorruit betaald en dan krijgde geene stijven meer. En het hangt samen, hé! Want als ik veel aan mijne kop heb en dan komt er meestal nog een logistiek probleem bovenop dan moette ze ’s avonds ook ni nog vanalles van mij willen want dan ben ik gewoon moe en dan heb ik geen goesting. En daarbij,  ik moet verliefd zijn om ne stijve te krijgen. En ge weet wat er gebeurt met verliefdheid, hé?! Juist, dat gaat over. Godverdomme. Daarom… ik begin er niet aan. Niet. En dan moogde ook nog geene salade eten of ge maakt kans dat uwe kleine schuimbekkend de aarde op komt. En al de rest. Ik zeg het u, ’t is goe zoals het is: Ne kapotten auto, veel rekeningen, werk zoeken, werk afwerken, werk doen en een huishouden runnen….En straks word ik dan ook nog impotent…. Volgens de reclam…ik reclameer….stillekes.