Terwijl er wederom over de hoofden van de mensen wordt gesproken en we ons troosten met de vragen van de Slimste mens ter wereld vraag ik me af wat er mis met sentiment? Want overal waar ik kom hoor ik dat ik te sentimenteel ben. Zou je niet sentimenteel worden van al wat me de laatste jaren is overkomen? En als ik dan om me heen kijk zie ik dat de rest van de wereld zich verschrikkelijk vastklampt aan alle wat los of vast zit. Dus ik zet ’s ochtends een muziekske op en dan overvalt me dat gewoon. Een sentiment-bom en bij alles wat ik doe sleur ik dat mee. En eerlijk gezegd, vandaag liet ik een stukje zien van wat ik er dan mee maak en de reacties waren goed. Want sentiment wordt concreet als je het gewoon laat zijn. Sentiment is de cement van mijn bestaan. Zou je dat in de Gamma kunnen kopen?