“De aanhoudende vorst”, dat vind ik nu een schone uitdrukking in deze koude dagen. Als dat een mens zou zijn dan zou dat echt een doorbijter zijn, de aanhoudende vorst. Zo ne zotte koning die nooit wil aftreden. Misschien herkennen we ons daar wel allemaal in? We bijten ons toch allemaal een beetje vast in dit leven? Misschien hebben we allemaal wel last van “aanhoudende vorst”? En toch loopt het leven soms zo z’n eigen gangetje en treed er dan weer dooi – en dooltijd op. Ook dat levert altijd iets op. Soms dat je daarna veel minder aanhoudend bent. En toch hebben de meeste mensen liever dat je aanhoudend bent…