Ik ben er deze dagen niet bij met m’n gedachten. Alsof alles rond me beweegt en ik stil sta en toch beweeg ik ook. Misschien wel sneller dan ooit tervoren. Ik zag een foto; ik stond achteraan in de kerk. Dat kon je op de foto zien. Soms zijn er van die foto’s die je niet meer wil zien. Omdat de herinnering aan het gebeuren niet fijn is of omdat je er niet goed op staat. En toch bestaan die foto’s nog. Soms zijn het foto’s met bijzondere mensen – mensen met wie je een band had. Soms staan er ook mensen op die je helemaal niet of niet meer wil kennen. Ik ruik foto’s, ik beleef een moment terug als ik een geurtje ruik. Geur – foto’s, ongewild en toch bestaat het. Een foto – een beeld – een herinnering – een geur. Mijn gedachten werden geordend in het verleden van een foto.