Wat zou ik doen als jij er niet meer was?
Je lippen huiverde, je huid had de kleur van je haar.
Ik riep je naam en haatte deze liefde – slavernij.
Je moest terug aanwezig – zijn en daarom sloeg ik in je gezicht.
Ik wilde de pijn van de vrijheid weg duwen en voor eeuwig bij jou zijn.
Niet meer dromen want in dromen is het leven de dood.
Ben jij dan een droom?
Ja, dat ben je een droom uit land waar de treinen niet hard mogen rijden.
Ik liet je te hard rijden.
Sorry daarvoor.
Stilletjes kwam je terug bij, je wist m’n naam niet meer.
De taal had je verlaten en je spieren waren in een kramp blijven steken.
God, neem deze duizeling uit haar hoofd weg en het was verdwenen.
Je sprak m’n naam als sprak je voor het eerst of een voorlaatste woord.
Ik legde je terug op de ochtendnevels die je net als ik wil negeren maar dat kan je niet.
De liefde is een moeras van gevoelens en ik weet dat ik van u hou, lieve stille vrouw.
Ik eis voor mijn liefde een eigen god en een wereld zonder telaat tussen jou en mij.