Zou er zoiets bestaan als een tehuis voor woorden? Waar we met onze woorden die tekortschoten terecht kunnen? Van melkboer tot veearts, van bakker tot dokter, van man aan de loopband tot acteur? Waar we nog wat kunnen napuffen, vrij van schuld en handtastelijkheden? Geen tehuis waar mensen moe zijn en dienst weigeren maar daar waar je even kan nadenken en raad vragen als het moet. Je zou denken dat het een thuis is maar het moet een tehuis zijn want thuis kennen ze je spraakgebrek en lachen ze er mee. Zou dat ergens aanwezig zijn, buiten je hoofd natuurlijk maar dat is en blijft zo eenzaam.