We verschuilen ons onder onze muts van dit leven.
We nemen houdingen aan die ons beschermen, af – schermen.
Nooit opkomen voor wat we echt willen.
Dit leven lijkt een compromis.
Moet ook, zeggen de mensen.
Terwijl die woorden al te veel zijn.
Wanneer zullen we ooit onze gevoelens de vrije loop laten zonder dat het gek of raar hoeft te zijn? Wanneer?
Misschien als we tachtig zijn?
Gaan we echt wachten tot we tachtig zijn?
-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Stefan Perceval 
Ik word er even stil van. Dit klopt zo. Ik probeer op te komen voor wat ik echt wil, in de mate dat het financieel en praktisch mogelijk is. Ook op emotioneel gebied probeer ik dat. Ook al heb ik al honderden deuren in mijn gezicht gekregen, heb ik al vaak moeten slikken en al tranen gelaten, ik blijf het proberen. Want als ik niet meer kan zijn wie ik ben, tonen wat ik voel, dan ben ik niemand meer. En zo wil ik geen 80 worden, als niemand. Dus blijf ik ervoor gaan.