Soms vraag ik me af of ik wel sterk genoeg ben voor deze wereld?
Soms vraag ik me af of ik wel kan wat mijn ouders en broers hebben gekund en kunnen?
Soms vraag ik me af of het wel gezond is daarbij stil te staan?
Want ge moet het zelf doen natuurlijk. En dan zijn er geen ouders en geen broers.
En ik doe het helemaal zelf, helemaal anders dan mijn ouders en broers.
En toch lijk ik op hen. Want ik ben familie van hen. En familie daar kiest ge niet voor en toch lijkt ge d’r op. Ook al weet ge soms niet dat het familie is.
En dan vraag ik me soms af of ik dan ook ga meemaken wat zij hebben meegemaakt?
En dat is niet altijd even tof…
Soms vraag ik me dan af of het me dan misschien wel juist goed zo doen mee te maken wat zij hebben meegemaakt?
Soms vraag ik me dan af of ik het misschien wel al meemaak?
De goeie dingen dan.
Soms vraag ik me dan af of ze misschien alleen de goeie dingen voor me bewaren?

 Want dat kunnen zij, mijn familie…’t Zijn eigenlijk helden! Ridders die ik naspeel met mijne zoon!
En dan worden alle vragen beantwoord.