E giel klaain en e genti moeizeke was nek ie oan ’t speile
In de garde mangée.
En het pruufdeg van de macroni en van de restant van ne roti
En dan wee van nen hette keis en van e pak sjoekolat
En van e transjeke patée et a la fin van een oubakke kust
Mo doevan kreig da muizeke vriedigen dust.
Het zag doea e fleske stoen me vaaif sterre, me spinnewebbe rondom.
En da muizeke vond da fleske tof
Mo seulement ’t haa gienen tirbouchon veu da fleske te débouchonneireen
ten paktege da muizeke zaaine élan en het begost da fleske te chargeren
En het sproenk en het sproenk en het sproen da fleske oemver en parterre.

Da fleske was stukket en da wat er in was, was faaine cognac van ieste kaliteit
Ne gielen halve liter, en da muizeke laneerdegem in daaine plas
En het lektegede en het lektegede ga kunt ni geluuve hoe goed dat da was
En het lektege nog en encore en toujor tot dat oep ’t lest gien fles,
giene plafon en giene vloer ne mie en zag.
Want da muizeke was in ienekie scheilkroemeneile zat.
Mais dans un dernier effort stoend het recht oep zaain achterste pute
En het kloptege me zen twie vuste op zaain bust lak ne grute
En het riep gelak as Tarzan oit in de cinema geried veu de straaid:
Woe es daan speirige koeter dak em zaaine nek afbaait.

Hei, hei pas oep zenne na moeten ie paaise dak ale da poëzieke
Em zitte déclameire allien veu ale t’amuseire.
Nei, nei nei neie
‘k em ale wille démonstreire dat asser soemtige zaain die mè convictie
e stuk in eullen oar drienke dat da nie es seulement en allien veu te drinken
mo wel veu nekie zat en hiel doeffes te kunne zaain.

Want dèn vergeite z’eulle miseire en ze vergeite eulle paain
En no zoe ne veufde of nen tiende geus,
Da dangt van ale constituusse af,
Vuult de klaainste pachacrout hem gelaak as ne reus
De gruutste voegebond vuult hem gelaak as ne miljopnair
En paaist dattem in een beede me zaaie loekes slopt in ploche
Van oep zaaine paljasparterre.
Ne poeffer verget zaaine poef
en nen boelt zaain mismokthet en zaaine boelt
Ne lafoed weunt nen héros
En ne pe me en stem oem haat me te kappen
Da paast dattem zingt lak as ne nachtegoel.
Ne zatte schacht es ne kapitaain
En ne kapitaain ies ne generoel
En ik , het Ketje, daan fabrikeit poëziekes
En détail et en gros
En ik vuul ma nog straffer as Vondel en Victor Hugo.
Aswannier ge donc van zeleive ne zatlap zeeit
Respecteit hem en bezeeit hem mè takt
Ge kunt nuuts nie weite veu wie dattem zen aaige pakt.

En surtout mense die noe ma lustert
Bekloegt hem nieet ‘t es masschien den ienigste kie
In daan sukkeleir zen leive dattem nie af enzieeet.