Tranen bengelen langs muren van steen.

Schoon is het wel

Maar het doet zo’n pijn.

Als ge denkt dat ge eindelijk uw doel bereikt hebt dan schieten ze u naar beneden.

Vaders, moeders, broers, voelen hier geen genade.

Als de zon dan wegtrekt en het zicht wordt klaar dan pas weet ge  hoeveel schade er is.
Huilen vanbinnen is nooit leuk.

 

Steden van mist.

Mensen die kronkelen

Omdat niemand de juiste woorden vindt.

Onnatuurlijke kracht wordt ontwikkeld om ons zelf een houding te geven.

Kracht – patser.

Sol – daat.

Een muzikant met een geweer zijn hand.

Niet meer denken.

Geen vaders, geen moeders, geen broers die schreeuwen om een verlies.

Ge zijt ne man

Ook al  fluistert uwe  geest van niet.

Ga door.

Volg het spoor.