Gisteren ben ik voor de voorstelling MIJN HART naar Lovenjoel geweest. In Ave Regina, een tehuis voor kinderen van 03 tot 21 jaar, maak ik een vertelling vanuit het standpunt van het kind. En weet je wat? Hoe erg het ons daar lijkt te zijn. Zo doodnormaal is dat voor die kinderen. Ze kennen niet anders dan zonder ouders of familie de dag door te brengen. Pas op latere leeftijd komt er een besef van wat ze gemist hebben en vallen ze in een(diepe) put. Het gebouw is groots, mastodont waar je in verloren loopt. Het terrein is nog grootser. Hier zie je kleine gekwetste wezentjes waarvan sommige al op vroege leeftijd zijn opgegeven door hun omgeving. Wat de reden ook mag zijn dit blijft wraakroepend. Ik kan me enkel sussen met de gedachten dat deze kinderen omringd worden met veel liefde van het team dat rond hen staat…