Mijn buren knippen met een grote preciesheid hun haag. Het is 1 mei en ze knippen hun haag. Eerst overleggen ze hoe ver ze de haag zullen knippen want eigenlijk vinden ze het ook wel leuk om een haag te hebben die lelijkheid van hun muurtje doet verdwijnen. De buren waar ik  het hier over heb doen alles samen. Ze hebben zelfs een deel van hun muurtje afgebroken zodat ze bij elkaar in de tuin kunnen lopen. “Da’s leuk voor de kinderen”, zeiden ze me vorig jaar toen ik hier pas kwam wonen. Ze hebben een gemeenschappelijk tuinhuisje. Ik, alleenstaande vader, met rond me allemaal gelukkige en gestelde gezinnen, dacht ik. De twee buurmannen lijken zelfs op elkaar; Bruno en Dirk. Maar ik ben er vorige zomer nooit uitgeraakt wie nu Bruno en wie nu Dirk is. En toch werd het deze winter heel stil in één van de gezinnen want Bruno (of was het nu Dirk) is niet meer in de straat, niet in zijn huis, aan zijn auto. Zo ken ik ze vooral, staande aan hun auto terwijl ze ’s ochtends de kinderen inladen om een portie schoolse kennis in hun hoofden te laten proppen. Nee, hij was er niet meer. Ik weet niet wat er met hem gebeurt is maar ik denk dat hij een ander heeft of misschien is hij overleden maar dat had ik toch moeten weten. Hij, die vorige zomer nog smalend tegen me kwam doen dat het wel moeilijk moest zijn voor een man alleen om zulk soort huis te kopen is er niet meer. En nu staat zijn vrouw met Dirk(of is het nu Bruno) de haag te knippen. Ik zou wel graag meer toenadering tot hen zoeken maar ze blijven een beetje op afstand. Als ze, bijvoorbeeld, met alle gelukkige gezinnen samen op straat staan en ik kom aangereden en zet me erbij dan verdwijnen er altijd enkele. Haastig, gespannen, alsof ik hun geluk zou kunnen kapot maken. En zoals ik al verteld heb is dat in vele situaties zo of misschien, heel misschien, beeld ik het me in.

Gisteren ben in naar een optreden gaan kijken van The flying horseman . Dat is eigenlijk gewoon Bert Dockx samen met zijn lief en een vriendin. En die muziek, en dat is wreed schoon,  zit nu in mijn hoofd terwijl ik naar de haag knippende buren aan het kijken ben. En ik denk daarbij dat ik nu niet het enige gevaar in de straat ben want hoe je het ook draait of keert, of het Bruno of Dirk is, er is nog een alleenstaande vrouw in de straat die nu met haar buurman een haag aan het knippen is. Wat zal ik blij zijn als het weer mooi wordt en we onder een stralende zon al deze intriges kunnen en mogen volgen.