Vorig seizoen mocht ik samen met compagnie Tartaren aan de slag, we onderzochten welke taal een mens gebruikt naam van de liefde? We onderzochten wat zich achter hun buitenkant afspeelt. We ontdekken en ontwikkelende ‘talen’, waardoor een bijzondere theatraliteit ontstaat met als resultaat een voorstelling die verwondert en aanzet tot zelfreflectie. In dit gewoel mijmeren de personages over de meest universele liefde: de moederliefde.
Cie Tartaren zet de voorstelling neer in M, in de zaal van Constantin Meunier waar twee schitterende beelden over moederliefde te zien zijn. Zo toont Grauwvuur van Meunier een moeder die zich over haar overleden zoon buigt en zijn dood beweent. Ziehier een impressie van dit werk in museum M.
Stefan Perceval 
ik was zelf een van de spelers,ik heb er van genoten vooral met de regiseur stefan perceval hij heeft ons geleerd om ons niet ten onder te laten gaan zeggen van ik kan dat niet bestond bij hem niet we we moesten zijn zo als we waren en onze moeder verhalen sneden door merg en been stuk voor stuk waren we even sterk en leerden we ons zelf nog beter kennen en wees gerust er was vreugde maar er vloeiden ook tranen, het was zeker een sterk en ontroerend stuk gebracht door amateurs en stuk voor stuk sterke spelers ik heb er zeker veel van geleerd en we hebben ook zeer mooie foto’s van de beelden gekregen en zeker in het M museum kwamen de beelden nog sterker uit een rijke ervaring bij bedankt stefan dat ik het mocht mee maken en ook dank aan de wim, leen,lize compagnie tartaren
dit zal ik nooit vergeten
m