Marleen zit naast me,  eet een stuk chocolade cake en vertelt over hoe ze vroeger het hele weekend uitging. “Kom Marleen, ’t is toneel.”, roept een begeleider. “Dag hé!”, ze staat op en geeft me een hand. “Ja Marleen, dag hé!”, zeg ik en sta mee op want ik geef toneel aan Marleen.

Maar dat weet ze niet. Vorige week was ze er niet,  Marleen is  opgenomen in Gasthuisberg.  Ze kloeg van aanhoudende hoofdpijn, het drainagepompje in haar hoofd was verstopt en is ze zondag voormiddag geopereerd.
Vandaag kreeg ik een berichtje dat het weer goed gaat met Marleen, ze praat weer over vroeger en vergeet het nu snel.