“In Ersilia spannen de bewoners draden tussen de hoeken van de huizen om de verhouding vast te leggen die de basis vormen van het leven in de stad. Die draden zijn wit of zwart of grijs of wit-zwart, al naargelang ze familieverhoudingen aangeven, of handelsverhoudingen, of gezagsverhoudingen. Als er zoveel draden gespannen zijn dat je er niet meer tussendoor kunt, gaan de bewoners weg. Ze breken hun huizen af, maar de draden en punten waar ze vastzitten blijven achter. Als de bewoners dan terugkijken op hun stad zien ze niet langer de gebouwen, de monumenten of de straten, maar wel een wirwar van gekleurde gespannen draden en palen die een netwerk van relaties tonen. “, uit Italo Calvino – de onzichtbare steden.
Uit elke ontmoeting vertrekken veel draden. Soms ben je het punt waar de draden samen komen maar hoe ze ook ontstaan telkens voel ik een verantwoordelijkheid om de dialoog verder te ontwikkelen. En toch moet je telkens weer afscheid nemen van vrienden, collega’s, studenten…. En toch blijven de draden – zonder dat het een concept wordt – bestaan. Via briefwisseling, teksten, mp3’s, facebook, mailverkeer, in het theater of blogs….
www.yninavanclee.wordpress.com
www.veerlegoossens.blogspot.com
Stefan Perceval 