Het frutselen van deze tijd vergrendeld de deuren van ons hart. Het genoegen om er niet over te praten zorgt er voor dat alle kamers in onze huizen hetzelfde blijven. Het ssssstilzwijgen rechtvaardigd dat we elkaar gewoon voorbij lopen. En toch zie je overal gestolen harten, het verlangen om er over te praten, de verwennerij van het waaien van de wind. Maar nog meer zie je het frutselen, een onbeduidend gebaar. Geen duidelijke tekens, ook niet van de schrijvers. Iedereen heeft zich genesteld in frutselen.