Over de belabberde toestand van de wereld maak ik me over het algemeen veel minder zorgen dan vroeger. Ondertussen ben ik 37 en zo geprogrammeerd door al de ervaringen dat ik voor mezelf weet wat ik moet voorkomen. Natuurlijk lukt dat nog niet altijd, soms probeer je bepaalde – meestal slechte ervaringen – te vermijden. Door het zo te willen vermijden ontstaat er een alertheid  waardoor je toch dikwijls terug in dezelfde situatie terecht komt. Hierdoor ontstaat er dan weer pessimisme wat op zijn beurt dan weer noodzakelijk is voor de eigen veiligheid. Pessimisme is dus een vorm van alertheid. Gelukkig zijn de meeste mensen als chagrijn op deze wereld gekomen omdat we nu eenmaal in een wereld leven waar constant van alles kan mislopen. Maar nu ben ik dus tot over mijn oren verliefd op een Nederlandse en dat komt ook omdat  ze er in slaagt over alles wat er gebeurt in ons – nu gezamenlijke – leventje positief te beroeren. Natuurlijk niet altijd want dat zou  een flinke portie achterdocht opwekken waardoor er dan weer een somberheid ontstaat. Conclusie,  ik ben nu 37 en een positieve pessimist. Altijd voorbereid op een slechte afloop en mocht het onverhoopt toch positief uitpakken dan is dat mooi meegenomen.