Deze vraag ontstond tijdens het project “1 seconde”, een voorstelling die ik maakte met studenten van het oriëntatiejaar van Buso “De dageraad” uit Kortessem. Ze kwam in me op toen ik de verhalen van de kinderen hoorde. Sindsdien kijk ik met een hypergevoelige bril naar hoe kinderen in deze wereld groot worden. En ja, daar word ik niet altijd even vrolijk van. Soms heb ik de indruk dat mensen liever een perfect kind zouden hebben. Maar hoe ziet zo’n perfect kind er uit? Is een perfect kind een kind dat goed studeert? Nee, want de studeren zaait twijfel en twijfel is niet goed als je opzoek bent naar de perfectie. Is een perfect kind een kind zich van alles bewust is? Nee, wat dan ben je je te bewust van dit leven en dat maakt je gevoelig en gevoeligheid kan perfectie in de weg staan. Hoe zou het perfect kind er uit zien? De meeste ouders hebben een compromis gesloten en hun drang naar perfectie. Sommige blijven het na streven in laten hun kinderen deelnemen in de een ratrace naar perfectie. Mijn kind schoon kind. Plastic kind? Het perfecte kind bestaat niet, het perfecte kind is van plastic. Een plastic kind dat je kan opblazen waar het je uit komt en opbergen als het in de weg ligt. Het plastic kind is een gat in de markt! Doe er wat mee en laat het me weten of werkt! Maar laat ondertussen je kind kind zijn.