Mijn eerste regie. Op vraag van Dirk Pauwels van het toenmalige Victoria, Solidatus. Ik schreef een tekst over hoe een blind militair zijn gezin bij elkaar probeerde te houden. We repeteerden bij Eric de Volder. De Eric de Volder. Hij woonde waar wij werkten want voor hem was er geen verschil tussen spelen en werken. Pas veel later zou ik ontdekken dat er inderdaad geen verschil is. Hij zei niets, zat af en toe wat mee te kijken hoe ik in al mijn onhandigheid mezelf probeerde uit te drukken. En dan, de volgende dag, lag er een cd, een boek of een schilderij. Als per ongeluk legde hij het in m’n weg. Ik luisterde en keek en gaf de beelden en de muziek een plek in mijn eerste voorstelling. Zo zonder woorden werkte hij mee en nam ons geheel gastvrij mee in zijn wereld van maskers en kleine onbewuste verhalen. Altijd lachend daalde hij de trap af, zette thee en keek verder stilletjes mee. Pas veel later ontdekte ik dat dat de enige manier is om er mee door te gaan.