Ik stond voor een regisseur, het was een nederlander,  en ik vroeg hem hoe hij de rol zag? “Doe maar wat.”, zei hij en ik deed maar wat. En ziet het was – toevallig – heel goed wat ik deed. De dag nadien vroeg ik of ik verder moest zoeken op de weg die we waren ingeslagen en hij wist het niet zeker maar “doe maar wat.”. Sé, daar krijg ik nu zo het schijt van, hé! Die regisseurs die zo wat uit een toevalligheid uit hun bed zijn gerold en dan de rest van de dag hun medemensen koeioneren met nog meer ongestructureerde toevalligheid. Hebben ze nu nog altijd niet door dat daar niet veel uitkomt dat de moeite waard is om bewaard te worden? Zomaar wat doen, zomaar…da marcheert niet. Ge moet als regisseur tenminste een gids zijn voor uw ploeg. En weet ge wat het ergste is? Er loopt nu een hele kudde van dat soort regisseurs. En af en toe loopt het goed af maar meestal zit ik tenenkrullend naar het resultaat te kijken. En mensen vinden het niet erg dat de regisseur “doe-maar – wat” in zijn vaandel heeft staan want dan kunnen zij het stuk regisseren en dat vinden ze fijn. Dat is zoals al die mensen die nu denken dat ze “culinair expert” zijn omdat er een program op televisie is waar mensen hun mening over een restaurant in een soortemenet van babbelbox mogen ventileren. Ik word ni goe! Ze hebben het op televisie gezien dus nu weten ze allemaal da ge eerst ne coup de torchon moet geven alvorens ge het dessert of de koffie inzet. Ik ging daar vroeger voor naar de hotelschool maar nu kan echt elken debiel zich uitgeven voor kok of kelner of -nog erger- “horeca mens”. De “horeca mens”, ik hoorde het vandaag nog iemand zeggen; “ja, ik ben echt nen horeca mens.”. Da is waarschijnlijk de laatst gevonden stam in de Amazonen; ” De horeca mens!”. Dat is nen helen bleke met een vreemd kapsel en een hemd waar ge een ook ne vlieger van kunt maken. Afin, en dat loopt dus ook in het theater rond maar dan anders maar daar maken ze nog geen televisieprograms over anders zou ik héél graag in de jury zitten. Een idee voor een concept, ik voel het; ” den tejoetermaker.”. “En Jos, heb je de acteurs al meer vrijdheid gegeven?”.

“Ja, ik heb het gezegd, Rani! DOE MAAR WAT!”. En dan is er reclam.