Eindelijk! Gisteren gingen we het weten! We gingen weten naar welke school van onze keuze mijn zoon mag gaan. Net zoals het inschrijven gebeurde alles digitaal. We gingen een e-mail krijgen en daarin zou het verlossende nieuws staan. Want nieuws was het; het nieuwe inschrijvingssysteem dat volledig hightech jouw keuzes aftoetste met beschikbare plaatsen in een school. En het centrale thema in dit nieuws was dat je zeker een plek had in één van de door jou opgegeven scholen! Wel, gisteren wisten we het en we weten nu ook dat mijn zoon nergens ingeschreven is wegens vol in alle scholen die we hadden opgegeven. Nochtans had ik alles uitgesloten, was de dag van de aanmelding speciaal thuis gebleven om – zodra dat het systeem opende- mijn zoon aan te melden in verschillende scholen. Het systeem opende om 14.00u en om 14.12u was mijn zoon ingeschreven in de scholen van onze keuze. “U was bij de eerste, mijnheer.”, zei de baliebediende toen ik gisteren met de gegevens die ik kreeg naar de studiewijzer –die het hele systeem superviseren – stapte. Daar kreeg ik te horen wat ik al wist; dat mijn zoon inderdaad nergens is ingeschreven. Maar…dat ze vanaf 19 april weten waar er nog wel plek is en dat hij dan naar die of die school mag. Toen ik de lieve baliebediende zei dat ik niet die of die school wil maar één van de scholen van onze keuze haalde ze haar schouders op en zei gibberig dat er niets aan te doen viel, “dat is het systeem, mijnheer…”. Het systeem dat zo geloofd werd omdat er geen wachtrijen zouden zijn slaat dus haar virtuele deur in mijn bakkes toe. En niet alleen van mij, ondertussen heb ik verschillende ouders gehoord die ook de onmogelijkheid van dit systeem onderstrepen. Zo is er een Nederlandse collega van me die in augustus naar Antwerpen verhuist maar ook zijn kinderen zijn nergens ingeschreven omdat hij te ver weg woont. Het systeem aanvaard dat niet… De bravoure waarmee dit systeem werd aangekondigd is nu in stilte gehuld want toen ik gisteren op de kantoren van de studiewijzer was stonden hun telefoonlijnen roodgloeiend. Want weet je, het systeem is ontworpen met streepjes en nullekes maar een gezicht vind je niet. En daar zijn nu veel mensen naar opzoek. Toen ik gisteren tegen mijn zoon zei dat de klassen waar we hem voor aangemeld hadden vol zaten zuchtte hij diep en zei,”dan zit ik niet meer bij m’n vriendjes,papa…”.  Vriendjes? Maar dat mag je niet verwachten van een systeem.